مانیفست ژن ژیان ئازادی رنسانس سیاسی و اجتماعی

رهی به سوی آینده مانیفست «ژن ژیان ئازادی» و قرارداد اجتماعی جدید ایران

به‌روزرسانی مانیفست «ژن ژیان ئازادی» و دعوت به مشارکت

ما در مسیر تدوین قرارداد اجتماعی جدید برای ایران و حمایت از مانیفست «زن، زندگی، آزادی» پیش می‌رویم. این جنبش با همراهی شما در حال رشد است و از تمامی صداهایی که به این تلاش پیوسته‌اند، سپاسگزاریم.

در پادکست‌های اخیر با دکتر جلیل روشن‌دل و دکتر محمدرضا نیکفر، به بررسی ضرورت تدوین قرارداد اجتماعی جدید و اصول بنیادینی مانند مشروعیت، آزادی، عدالت و برابری پرداخته‌ایم.

دعوت به همکاری و مشارکت

همان‌طور که دکتر نیکفر و پروفسور آلن تأکید کردند، برای استقرار جمهوری و مبارزه با استبداد، نیازمند همکاری گسترده، گفت‌وگوی فراگیر و درک متقابل هستیم. ما به صدای شما نیاز داریم تا این تلاش جمعی را به یک حرکت قدرتمند تبدیل کنیم.

بیایید با هم برای آینده‌ای روشن‌تر تلاش کنیم. این مانیفست نیازمند مشارکت همه ماست تا آن را شکل دهیم و تقویت کنیم.

تعریف آزادی، مشروعیت و حکمرانی سیاسی

تعریف آزادی، مشروعیت و حکمرانی سیاسی سلام به همگی، در این شماره از خبرنامه مانیفست ژن ژیان ئازادی، می‌خواهم برخی از افکار و بحث‌هایی که در گفتگوی اخیرم با پروفسور فیلیپ پتیت، یکی از برجسته‌ترین فیلسوفان سیاسی معاصر، مطرح شد را با شما به اشتراک بگذارم. پروفسور پتیت، استاد دانشگاه پرینستون، درباره اصول جمهوری‌خواهی جدید و […]

ایران – کمیته حقیقت یاب سازمان ملل

کمیته بین‌المللی حقیقت‌یاب مستقل اعلام کرد که تبعیض فراگیر و ساختاری علیه دختران و زنان و سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات مسالمت‌آمیز، به جنایات علیه بشریت و نقض جدی حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ایران منجر شده است. این گزارش تاکید دارد که نهادینه شدن تبعیض علیه زنان و دختران، بستری برای اعتراضات اخیر فراهم کرده و خواستار توقف فوری سرکوب و پاسخگویی مسئولین به اتهامات وارده است. حقوق زنان و دختران، آزادی، برابری و کرامت انسانی باید در هر جامعه‌ای محترم شمرده شود.

آنچه ما به یکدیگر مدیونیم

مینوش شفیق، بیستمین رئیس دانشگاه کلمبیا از ژوئیه 2023، به عنوان یک چهره برجسته در حوزه اقتصاد جهانی شناخته می‌شود. این اقتصاددان متبحر که زاده الکساندریه مصر است، سه دهه را در مسئولیت‌های رهبری ارشد در سازمان‌های بین‌المللی و آموزشی سرشناس سپری کرده است. شفیق، با سوابقی درخشان همچون معاونت مدیریتی صندوق بین‌المللی پول و معاونت بانک انگلستان نقشی کلیدی در مواجهه با چالش‌های جهانی داشته است.

کتاب او، “آنچه ما به یکدیگر مدیونیم: یک قرارداد اجتماعی جدید”، پرداختن به بازاندیشی در خصوص نحوه حمایت بهتر از یکدیگر در اقتصاد مدرن را مد نظر قرار داده و خوانندگان را به درکی عمیق‌تر از پیچیدگی‌های سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی رهنمون می‌سازد. در دورانی که جوامع با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبرو هستند، اهمیت این کتاب بیش از پیش خودنمایی می‌کند. شفیق با بهره‌گیری از دانش و تجربیات وسیع خود، راهکارهایی برای ساخت جامعه‌ای پایدارتر و عادلانه‌تر ارائه می‌دهد، و خواندن این کتاب برای هر کسی که به آینده ای برابر علاقمند است ضرورت می‌یابد. این متن خلاصه‌ای از کتاب است که بر اهمیت همکاری مشترک برای پایه‌ریزی یک قرارداد اجتماعی جدید، به ویژه برای ایرانیان، تأکید دارد.

مجلس را مرحمت می‌کنند!

این مملکت از آنِ همه‌ی ماست، ما ایرانی‌ها، از هرجاکه هستیم و هرطورکه هستیم. سرنوشت این مملکت، سرنوشت همه‌ی ماست و با مشارکت همه‌ی ما و با دست‌های همه‌ی ماست که ساخته می‌شود؛ بی‌هیچ حصری، بی‌هیچ استثنایی، بی‌هیچ قیمی. با صدای بلند بگوییم همزادِ «انتخاب»، «آزادی» است؛ بگوییم آن‌چه در ایران به‌نامِ «انتخابات مجلس» برگذار می‌شود، هیج عنصری جز نام از «انتخابات» ندارد؛ بگوییم آن‌چه امروز در ایران شاهد آن هستیم نه انتخابات که مراسمِ توهین به ملت بزرگ ایران است؛ بگوییم در این توهینِ بزرگ به ایران و ایرانی شرکت نمی کنیم؛ بگوییم: شرکت در آن را تحریم می‌کنیم.

این رنج, یک رنج نیست

ما در دنیایی از بر ساخته ها زندگی میکنیم, بر ساخته هایی که آنها را به عنوان عرف , مناسک دینی , ملیت, هویت دینی و ملی و … می شناسیم , و چنان حضورشان را باور داریم که آنها را به مثانه امور بدیهی و غیر قابل تردید پذیرفته ایم, اما بر ساخته ها , در عین اینکه واقعی اند, بدیهی نیستند.
رنج یکی از این برساخته هاست ….

آزادی کوردی

بیشتر کوردهایی که ذهنیت سیاسی دارند با آزادی مردم خود موافق هستند. به علاوه آنها با آزاد شدن از سلطه‌ی دولت‌هایی که ایشان را تقسیم کرده‌اند نیز موافقند: ترکیه، سوریه، عراق و ایران. آنچه که قطعیت کمتری دارد سرشت دقیق این آزادی است. یک مجادله‌ی کلیدی که گفتمان سیاسی کوردی را مشخص می‌سازد برسر این است که نوعی از آزادی که آنها خواهان آن هستند نیازمند وجود دولت-ملت مستقل کوردی است. عبدالله اوجلان، رهبر متفکر زندانیِ حزب کارگران کردستان (PKK)، مدعی شده است که آزادی کوردها تنها از طریق رها شدن از مدل دولت-ملت به دست خواهد آمد. اوجلان به جای پایه‌گذاری یک کوردستان مستقل پیشنهاد می‌کند که باید خودمختاری منطقه‌ای کوردها مستقیما از راه برابری و کنفدرالیزم دموکراتیک شبیه به حکومت خودمختار آزادی‌خواه الهام گرفته از آنارشیسم مورای بوکچین به‌وجود آید. در پاسخ به رویکرد اوجلان ما در مورد اشتباه بودن به کارگیری آنارشیسمی که دولت را رد می‌کند بحث خواهیم کرد. ما مسائل تاریخی و مفهومی خاص را از نقطه نظر ادراکی آنارشیستی دولت بررسی می‌کنیم و مجوزی که از جانب برخی آنارشیست‌های خاص از جمله اوجلان مبنی بر به دست آوردن آزادی آنارشیست‌ها کە تنها از راه وجود طولانی مدت دولت مشروع میسر می‌شود صادر شده است. اغلب در مقابل مدل آنارشیستی بدون سلطه ما مدل جمهوری آزادی و آزادسازی را نیز به عنوان مدل بدون سلطه پیشنهاد می‌کنیم که برای کوردها حداقل در این دوره‌ی تاریخی تشکیل دولت مستقل را ضروری می‌سازد و بنابراین مردمی که به هر شکلی تحت سلطه هستند را به معنی واقعی آزاد به شمار می‌آورد. با تلاش برای ترکیب عناصر خاص مفاهیم آنارشیسیتی و جمهوری و پیشنهاد دیدگاه اجتماع‌گرایی مرکب که می تواند به عنوان پایه‌ای بهتر برای الهام بخشی آزادی به کوردها عمل کند نتیجه‌گیری خواهیم کرد.

پژواک تغییر- در جستجوی عدالت و آزادی در ایران

در این پست، شاهد سفری هستیم که داستان مبارزه و آرمان‌های مردم ایران را برای دستیابی به عدالت و آزادی بازگو می‌کند. این متن با الهام از تاریخ غنی و فرهنگ عمیق ایران به تحلیل و تفسیر نبردها و رویاهایی می‌پردازد که نسل‌های متمادی ایرانیان را به خود جلب کرده است. این متن نه تنها بیانگر داستان ما است بلکه ندایی است به سوی آینده‌ای روشن‌تر و عادلانه‌تر.

آزادی – حق انتخاب ( تصمیم ) در مقابل عدم سلطه

وقتی در مورد آزادی صحبت می‌کنیم، بحث باید فراتر از تنها شمردن گزینه‌های موجود برود. آزادی واقعی تنها در مورد انتخاب‌هایی نیست که در مقابل ما قرار گرفته، بلکه همچنین باید ببینیم که چه کسی این انتخاب‌ها را انجام می‌دهد، تحت چه شرایطی، و به چه قیمتی. ما باید تلاش کنیم تا محدودیت‌های ساختاری را که آزادی را برای بسیاری یک وعده تهی می‌کند، حذف یا حداقل کاهش دهیم. تنها در این صورت می‌توانیم بگوییم که به سوی یک آزادی حرکت می‌کنیم که به طور واقعی جامع و به صورت مساوی توزیع شده است.

پذیرش جهانی مانیفست زن زندگی آزادی

غرب محوریت زنان و رهبریت زنان در این مبارزه را برسمیت شناخته اما مردان ما زنانی را که زن محور بودن این جنبش را مطرح می‌کنند مردستیز می‌نامند. در حالیکه چنین چیزی نیست. ما آنچه را که لایقش هستیم و این موضوع را در طول ۱۵۰ سال گذشته به اثبات رسانده ایم امروز با صدایی رساتر از گذشته اعلام می‌کنیم. مردان چه بخواهند و چه نخواهند باید محوریت این جنبش نوین را برسمیت بشناسند.

مجمع شهروندی و دولت

با تأکید بر تنوع و مشارکت، مجمع شهروندان به عنوان یک نهاد جدید و متفاوت برای تقویت دموکراسی در ایران مطرح می‌شود. این مجمع با نمایان ساختن چهره‌های مختلف جامعه و تأکید بر اهمیت نقد و بحث در میان شهروندان به قدم‌های مثبتی در جهت تقویت فرهنگ مشارکتی و دموکراتیک می انجامد.

مشروعیت مردم

برای طرفداران دموکراسی فراگیر در ایران، آنچه زمانی به عنوان «دیگری» یا «قومی » تلقی می‌شد، اکنون باید به عنوان هویت‌های متنوع ایرانیان شناخته شود که فراتر از تعاریف یکپارچه است و هدف آن رویکردی واحد بدون نادیده گرفتن این هویت‌های چندوجهی است. پذیرش این که این هویت های متنوع به عنوان پدیده ای فراتر از نفوذ ما هستند قابل قبول نیست. در عوض، ما باید فعالانه در تلاش برای تغییر نظام جاری و اطمینان از همسویی نظام آینده با منافع مردم مشارکت کنیم. این امر مستلزم تغییر تمرکز ما از تنوع به دموکراسی است. این نگرش ما را وادار می کند تا سؤالات جدیدی بپرسیم. به‌جای جستجوی راه‌هایی برای تعدیل تأثیر این تنوع بر دولت یکپارچه، باید آنچه را که به دولت-ملت مشروعیت می‌بخشد، موشکافی کنیم. به جای اینکه صرفاً سعی کنیم حکومت را دموکراتیک تر کنیم، باید در نظر بگیریم که چه کسی (مردم) توانایی اعمال چنین تغییری را دارد و اطمینان حاصل کنیم که به اراده هر فرد احترام گذاشته می شود. اگر در این پیگیری این اصل کوتاهی کنیم، نمی‌توانیم آن را به سادگی به شانس یا شرایط تاریخی نسبت دهیم. این یک تصمیم سیاسی عامدانه است که آن را باید مدام مورد بررسی و پرسش قراردهیم.

احقاق حقوق شهروندان با گرایشهای جنسی و هویتهای جنسیتی متفاوت

ماه افتخار فرصتی مناسب است تا بر روی مسائل این گروه از شهروندان ایران تمرکز خاصی ایجاد کنیم و مسائل آن‌ها را در دستور کار حرکت مدنی-سیاسی ایران بگذاریم. هدف این مقاله کمک به گفتگو درباره حقوق +LGBTQ در ایران است. ما قصد داریم تا نگاه‌ها را به آینده معطوف کنیم. آینده‌ای برای ایران بدون ستم و تحت حکومتی دموکراتیک که در آن تمامی شهروندان، بدون توجه به گرایش‌های جنسی از حقوق شهروندی و آزادی اکسپرسیون بهره‌مند هستند.

از خودکامگی تا جمهوری مدنی: ادیسه ایرانی

کاوش در تاریخ رشد روشنگری در ایران، یک ناهنجاری فاحش را آشکار می کند – عدم وجود یک چارچوب تاریخی، فلسفی و سیاسی قوی برای جمهوریخواهی. با وجود امواج انقلابی که دو حکومت سلطنتی را سرنگون کرده و یک رژیم خود کامه دیگری نیز در آستانه فروپاشی قرار دارد، عدم وجود یک طرح جامع و مشخص برای آینده، شکاف در ایدئولوژی جمهوری خواهی ایران را گسترش داده است. این فقدان یک چارچوب ایدئولوژیک روشن همچنان یک مانع برای تکامل سیاسی کشور است. بدون یک برنامه روشن و مشخص، ایران در خطر است که دوباره وارد یک دوره ناپایداری و سرکوب شود، با این حال، اگر بتوانیم از تجربیات گذشته خود یاد بگیریم و یک چارچوب جدید و محکم برای دموکراسی بسازیم، شاید بتوانیم یک راه بهتر و پایدارتر را برای آینده ایران تصور کنیم.

حق اعتراض

حق اعتراض حق اعتراض، سنگ بنای جوامع دموکراتیک و محور قرارداد اجتماعی است. این حق به ما اجازه می‌دهد تا آزادانه نظرات و مخالفت‌های خود را بیان کنیم و دولت را به پاسخگویی و شفافیت واداریم. فیلسوفان سیاسی از زوایای مختلف به اهمیت این حق پرداخته‌اند، هر یک با بینش‌هایی که ارزش تأمل دارند. جان […]

مشترک دریافت آخرین مقالات و پادکستهای ما شوید