مجلس را مرحمت می‌کنند!
این مملکت از آنِ همه‌ی ماست، ما ایرانی‌ها، از هرجاکه هستیم و هرطورکه هستیم. سرنوشت این مملکت، سرنوشت همه‌ی ماست و با مشارکت همه‌ی ما و با دست‌های همه‌ی ماست که ساخته می‌شود؛ بی‌هیچ حصری، بی‌هیچ استثنایی، بی‌هیچ قیمی. با صدای بلند بگوییم همزادِ «انتخاب»، «آزادی» است؛ بگوییم آنچه در ایران به‌نامِ «انتخابات مجلس» برگذار می‌شود، هیج عنصری جز نام از «انتخابات» ندارد؛ بگوییم آنچه امروز در ایران شاهد آن هستیم نه انتخابات که مراسمِ توهین به ملت بزرگ ایران است؛ بگوییم در این توهینِ بزرگ به ایران و ایرانی شرکت نمی کنیم؛ بگوییم: شرکت در آن را تحریم میکنیم.
این رنج, یک رنج نیست
ما در دنیایی از بر ساخته ها زندگی میکنیم, بر ساخته هایی که آنها را به عنوان عرف , مناسک دینی , ملیت, هویت دینی و ملی و … می شناسیم , و چنان حضورشان را باور داریم که آنها را به مثانه امور بدیهی و غیر قابل تردید پذیرفته ایم, اما بر ساخته ها , در عین اینکه واقعی اند, بدیهی نیستند.
رنج یکی از این برساخته هاست ….
پژواک تغییر- در جستجوی عدالت و آزادی در ایران
در این پست، شاهد سفری هستیم که داستان مبارزه و آرمان‌های مردم ایران را برای دستیابی به عدالت و آزادی بازگو می‌کند. این متن با الهام از تاریخ غنی و فرهنگ عمیق ایران به تحلیل و تفسیر نبردها و رویاهایی می‌پردازد که نسل‌های متمادی ایرانیان را به خود جلب کرده است. این متن نه تنها بیانگر داستان ما است بلکه ندایی است به سوی آینده‌ای روشن‌تر و عادلانه‌تر.
آیا مشورت می تواند اختلافات ما در مورد دموکراسی را حل کند؟
اختلافات حزبی به نظر غیر قابل حل می‌آیند، اما در آزمایش ملی اخیر ما به نام ‘آمریکا در یک اتاق: اصلاح دموکراتیک’، ما تصویری کاملاً متفاوت می‌یابیم.
مجمع شهروندی و دولت
با تأکید بر تنوع و مشارکت، مجمع شهروندان به عنوان یک نهاد جدید و متفاوت برای تقویت دموکراسی در ایران مطرح می‌شود. این مجمع با نمایان ساختن چهره‌های مختلف جامعه و تأکید بر اهمیت نقد و بحث در میان شهروندان به قدم‌های مثبتی در جهت تقویت فرهنگ مشارکتی و دموکراتیک می انجامد.
آزاد و برابر – راهی به سوی عدالت- دانیل چندلر
نگاهی رادیکال برای تحقق عدالت و برابری با به کارگیری ایده های فیلسوف لیبرال جان رالز
مشروعیت مردم
برای طرفداران دموکراسی فراگیر در ایران، آنچه زمانی به عنوان «دیگری» یا «قومی » تلقی می‌شد، اکنون باید به عنوان هویتهای متنوع ایرانیان شناخته شود که فراتر از تعاریف یکپارچه است و هدف آن رویکردی واحد بدون نادیده گرفتن این هویتهای چندوجهی است. پذیرش این که این هویت های متنوع به عنوان پدیده ای فراتر از نفوذ ما هستند قابل قبول نیست. در عوض، ما باید فعالانه در تلاش برای تغییر نظام جاری و اطمینان از همسویی نظام آینده با منافع مردم مشارکت کنیم. این امر مستلزم تغییر تمرکز ما از تنوع به دموکراسی است. این نگرش ما را وادار می کند تا سؤالات جدیدی بپرسیم. به‌جای جستجوی راه‌هایی برای تعدیل تأثیر این تنوع بر دولت یکپارچه، باید آنچه را که به دولت-ملت مشروعیت می‌بخشد، موشکافی کنیم. به جای اینکه صرفاً سعی کنیم حکومت را دموکراتیک تر کنیم، باید در نظر بگیریم که چه کسی (مردم) توانایی اعمال چنین تغییری را دارد و اطمینان حاصل کنیم که به اراده هر فرد احترام گذاشته می شود. اگر در این پیگیری این اصل کوتاهی کنیم، نمی‌توانیم آن را به سادگی به شانس یا شرایط تاریخی نسبت دهیم. این یک تصمیم سیاسی عامدانه است که آن را باید مدام مورد بررسی و پرسش قراردهیم.
احقاق حقوق شهروندان با گرایشهای جنسی و هویتهای جنسیتی متفاوت
ماه افتخار فرصتی مناسب است تا بر روی مسائل این گروه از شهروندان ایران تمرکز خاصی ایجاد کنیم و مسائل آنها را در دستور کار حرکت مدنی-سیاسی ایران بگذاریم. هدف این مقاله کمک به گفتگو درباره حقوق +LGBTQ در ایران است. ما قصد داریم تا نگاه‌ها را به آینده معطوف کنیم. آینده‌ای برای ایران بدون ستم و تحت حکومتی دموکراتیک که در آن تمامی شهروندان، بدون توجه به گرایشهای جنسی از حقوق شهروندی و آزادی اکسپرسیون بهره‌مند هستند.
از خودکامگی تا جمهوری مدنی: ادیسه ایرانی
کاوش در تاریخ رشد روشنگری در ایران، یک ناهنجاری فاحش را آشکار می کند – عدم وجود یک چارچوب تاریخی، فلسفی و سیاسی قوی برای جمهوریخواهی. با وجود امواج انقلابی که دو حکومت سلطنتی را سرنگون کرده و یک رژیم خود کامه دیگری نیز در آستانه فروپاشی قرار دارد، عدم وجود یک طرح جامع و مشخص برای آینده، شکاف در ایدئولوژی جمهوری خواهی ایران را گسترش داده است. این فقدان یک چارچوب ایدئولوژیک روشن همچنان یک مانع برای تکامل سیاسی کشور است. بدون یک برنامه روشن و مشخص، ایران در خطر است که دوباره وارد یک دوره ناپایداری و سرکوب شود، با این حال، اگر بتوانیم از تجربیات گذشته خود یاد بگیریم و یک چارچوب جدید و محکم برای دموکراسی بسازیم، شاید بتوانیم یک راه بهتر و پایدارتر را برای آینده ایران تصور کنیم.
ایا سوسیال دموکرات ها می توانند جهان را نجات دهند؟
کمونیسم و سوسیالیسم دموکراتیک شکافهای سیاسی امروز را التیام نخواهد بخشید. اما سوسیال دموکراسی که به دفع افراط گرایی پس از جنگ جهانی دوم کمک کرد، می تواند.
حق اعتراض
حق اعتراض حق اعتراض، سنگ بنای جوامع دموکراتیک و محور قرارداد اجتماعی است. این حق به ما اجازه می‌دهد تا آزادانه نظرات و مخالفت‌های خود را بیان کنیم و دولت را به پاسخگویی و شفافیت واداریم. فیلسوفان سیاسی از زوایای مختلف به اهمیت این حق پرداخته‌اند، هر یک با بینش‌هایی که ارزش تأمل دارند. جان […]